خرابم نکن

عذابم نده

چرا این همه سردی ، چی شده؟

یه حرفی بزن

نگاه کن به من

دارم خسته می شم ، جوابم بده

نذار کم بشم

نخواه گم بشم

یا  حرف و حدیثای ِ مردم بشم

با احساس موندن به من جون بده

نجاتم از این حال ِ ویرون بده

نذار دق کنم ، خسته شم ، بشکنم

ببین چشمم و عاشق ِ 

این منم

نگو دیر و دورِ ، نگو بی منی

داری با سکوتت من و می شکنی

چی کار کردم این جوری دل سنگ شدی؟

تو رویای ِ عشقم ، چی بی رنگ شدی

چی شد بی من از لحظه ها رد شدی

چی شد خوبه من این قده ِ ، بد شدی؟

 کاش میدونستی عذابی که تو به دادی و هیچ کس نمی تونست بهم بده

 هنوزم دوست دارم با اینکه می دونم گناهه با اینکه ماله من نیستی و نمی شی دیگه هیچ وقت...

 دلم خیلی با تو بودن و خواست اما تو نداشته هام و دیدی و روزی هزار بار به خودم می گم واقعا داشته هام چرا واست کافی نبود؟

و هزار تا چرایه دیگه که بارها و بارها مرورشون کردم و می کنم...

 می بینم خیلی چیزا رو، توام ببین...

 وقتی همه منتظر اومدنه ساله جدید بودن دائم به این فکر می کردم که چرا باید سال نو شه؟ چرا باید زندگیو تویه ساله جدیدم بدونه تو بگذرونم؟ چرا نمی خوام باور کنم دیگه بر نمی گردی...؟

چرا باید منتظر باشم بیای خونمون و دسته کسه دیگه ای تو دستات باشه و با کماله پرویی بهم تبریکه عید بگی و منم در کماله آرامش تشکر کنم؟

چرا باید مجبور باشم این عذاب و تحمل کنم؟ چرا باید حرفی نزنم؟ چرا باید تو این سن از سنگ بشم؟؟

وحشت از عشق که نه ! ترس من از فاصله هاست...

وحشت از غصه که نه!ترس من از خاتمه هاست...

ترس بیهوده ندارم صحبت از کشتن ناخواسته عاطفه هاست...

کوله باریست پر از هیچ که بر شانه ماست ...

گله از دست کسی نیست مقصر دل دیوانه ماست